Op woensdag 12 november 1913 kreeg Heike Kamerlingh Onnes het bericht uit Stockholm dat hij de Nobelprijs voor de Natuurkunde had gewonnen. De oud leerling van het Kamerlingh Onnes wordt niet vergeten. Morgen wordt er een (klein) evenement georganiseerd, namelijk KO’s Koude Kermis. De school staat stil bij het feit dat Heike Kamerlingh Onnes 100 jaar geleden zijn Nobelprijs won.
Al in 1909 was Kamerlingh Onnes genomineerd op basis van zijn vloeibaar helium van het jaar ervoor. Ook in 1912, na de ontdekking van de supergeleiding, kwam hij in Stockholm in beeld. Opnieuw kreeg hij zes nominaties. Het Nobelcomité en de sectie natuurkunde droegen eensgezind Kamerlingh Onnes voor. Maar de Zweedse Academie van Wetenschappen besliste anders: de prijs ging naar Gustaf Dalén, uitvinder van de automatische regeling van gaslicht in vuurtorens en lichtboeien. Kort voor de beslissende vergadering van het Nobelcomité had Dalén bij een ongeluk zijn gezichtsvermogen verloren en behalve miskenning van technisch vernuft door het Nobelcomité speelde ook mededogen een rol.
Vloeibaar helium
Eindelijk ging het dan in 1913 wel goed. De Zweedse Academie gaf Kamerlingh Onnes een ongedeelde Nobelprijs, ‘voor zijn onderzoekingen naar de eigenschappen van de materie bij lage temperaturen die, onder andere, tot de productie van vloeibaar helium leidden’.