De geelgors is ongeveer 15 cm en valt vooral op door het geel in het verenkleed en de donkere strepen. Vooral het mannetje heeft in het zomerkleed een helder gele kop.

In de winter lijkt het mannetje meer op het vrouwtje en is het verenkleed wat bruiner.

In de vlucht is de geelgors van andere geelbruine vogels te onderscheiden door de relatief lange staart met witte staartzijden. De vogel maakt zijn aanwezigheid vaak kenbaar door de zeer kenmerkende zang, die klinkt als sisisisi zuuu, en vaak vanaf een open zangpost voorgedragen wordt.

Door het grootschaliger worden van de landbouw na de Tweede Wereldoorlog is de populatie geelgorzen in Nederland met ruim 75% afgenomen. Tegenwoordig komt de geelgors bijna alleen nog voor in het oosten van het land.

Bron: Vogelvisie