De Pont du Gard is een Romeins aquaduct dat later is uitgebreid tot brug. Het bouwwerk ligt iets ten zuiden van het plaatsje Vers-Pont-du-Gard in Frankrijk, niet ver van Nîmes en Uzès, en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

In de eerste eeuw na Christus ontwierpen en bouwden de Romeinen een 50 kilometer lang aquaduct voor waterlevering aan Nemausus (het huidige Nîmes).

De inlaat bevond zich op 71,5 meter hoogte aan de Source d’Eure-bron te Uzès, en het water arriveerde op 60 meter hoogte in Nemausus. Het gemiddelde verval bedroeg 23 centimeter per kilometer, en het geheel was zo gebouwd dat het water vanzelf naar de stad stroomde.

Via de Pont du Gard passeerde de kunstmatige waterloop de rivier de Gardon. Het werk aan de Pont du Gard begon in achtendertig na Christus en werd voltooid in tweeenvijftig na Christus. Er werkten ongeveer 1000 arbeiders aan. Voor de bouw werd meer dan 50.000 ton kalksteen gebruikt, vaak in grote blokken, dat ter plaatse werd gewonnen bij het huidige Vers.

Het aquaduct had een capaciteit van 35.000 kubieke meter water per dag en voorzag de badhuizen, bronnen en fonteinen van Nemausus van water tot ongeveer de derde eeuw na Christus. Het grote aquaduct werd in de zesde eeuw na Christus verlaten; het was toen in het La Lônegebied gedeeltelijk verwoest.
In de  achttiende eeuw is naast het onderste niveau van het aquaduct een brug aangelegd.

Vandaag de dag kan het bouwwerk, waarvan het gedeelte dat de Gardon overbrugt nog overeind staat, nog steeds bezocht worden.

Bron: Wikipedia