Natuurlijk waren de meegereisde supporters uitzinnig van vreugde toen Zeefuik in de slotfase het derde FC Groningen-doelpunt maakte.

Het is een huzarenstukje om een achterstand met twee spelers minder goed te maken. Maar als ze bekomen zijn van de knotsgekke wedstrijd aan de Vetkampstraat, dan valt er over hun ploeg niet zo heel veel positiefs te melden.

Evenals SC Cambuur is Go Ahead geen elftal waar de kwaliteit vanaf druipt. FC Groningen zou met die promovendi eigenlijk geen moeite moeten hebben om te winnen. Maar in de fase dat er nog elf tegen elf gespeeld werd, was de thuisclub de bovenliggende partij met oud-Groninger Marnix Kolder als uitblinker.

Groningen had de pech dat het deze enthousiaste nieuwkomers in de eredivisie aan het begin van de competitie trof. Toch gaf de inzet van de tegenstander pijnlijk aan dat FC Groningen dit jaar de grootste moeite zal hebben om zich voetballend staande te houden. Trainer Van de Looi heeft minder kwaliteit tot zijn beschikking dan je zou verwachten na de eerste twee overwinningen.

De beide zeges tegen NEC en FC Utrecht komen na de nederlaag tegen Cambuur en de remise tegen Go Ahead wel in een ander daglicht te staan. Als de ploeg volgende week tegen Ajax verliest, staat de club gewoon in de middenmoot en zal Groningen de grootste moeite hebben om het resultaat van het vorige jaar (7e plek) te evenaren.

De twee rode kaarten – voor Letschert (2x geel) en Adorjan – waren terecht. Ook in dit opzicht moet de spelersgroep leren zich professioneler op te stellen. Wat redelijk goed lukte was het versterken van het middenveld door zonder een specifieke centrumspits te spelen. Go Ahead kreeg daar namelijk meer weerwerk dan Cambuur een week eerder.

De conclusie van de ‘Engelse’ wedstrijd in Deventer is: FC Groningen kan wel vechtvoetbal bieden, maar komt – evenals vorige seizoenen – kwaliteit tekort om een rol van betekenis te spelen in de top van de eredivisie.