Groeisymbool kreeg in 1972 een plek in de vijver bij het destijds nieuw opgeleverde hoofdkantoor van de Rabobank aan de Pleiadenlaan. Opdrachtgever Rabobank schonk het kunstwerk een jaar later aan de gemeente Groningen.
De wijk Paddepoel in Groningen heeft qua openbare kunst een beperkt aantal kunstwerken in haar wijk. Alle concentratie van nieuwbouw is gericht op het centrum van Groningen waardoor de wijken achterstand oplopen in de wijkontwikkelingen van kunst en cultuur. Dit is duidelijk waarneembaar voor de kunst in Paddepoel. Een van de kunstwerken is het Groeisymbool en daarover het volgende:
De sculptuur bestaat uit drie hoge pylonen die recht uit het water oprijzen en omringd worden door veertien uit het water omhoogstekende schotsvormige elementen. Een fontein spuit het water langs de pylonen omhoog en laat het op de schotsen klateren. Een onderwaterverlichting zet het fonteinbeeld ’s avonds in wit licht. Destijds omschreef kunstenaar Jacob van der Meij het kunstwerk als een symbool van openbarstende aarde, waarbij de drie uit het water oprijzende ‘poliepen’ en de helwitte verlichting bij nacht de oerkracht en energie van de aarde uitdrukken. Met Groeisymbool wilde Van Der Meij tevens een reactie geven op de huidige maatschappijstructuur “waarin overheerst een vervlakkend horizontalisme, een verkillende supermarktsfeer, een gebrek aan verwondering, aan huivering; aan emotie bij een opgaande zon, aan eerbied voor een eeuwenoude boom”.
Het contrast tussen de kille maatschappij en een eeuwenoude boom wordt tot uitdrukking gebracht door respectievelijk het strakke gebouw en de grillig en organisch gevormde sculptuur.
Voor het vervaardigen van Groeisymbool volgde Van der Meij een opmerkelijk procédé. Als mallen gebruikte hij houten bekistingen die aan de binnenkant met piepschuim waren bekleed. Dit oppervlak ging hij met een lasapparaat te lijf, zodat delen van het schuim weg smolten en stukken samen klonterden. Na deze bewerking goot hij de mallen vol met aluminiumbeton dat stolde in deze grillige vormen – alsof het beeld niet door mensenhanden, maar door groei en erosie is ontstaan.
Jarenlang waren de onderwaterverlichting en de fonteinwerking van het beeld buiten werking gesteld. Met het stopzetten van alle fonteinen in de stad in 1973 meende de gemeente Groningen een zinvolle bijdrage te leveren aan de bestrijding van de oliecrisis. Pas twintig jaar later, in 1993, werd de fonteinfunctie van het kunstwerk in ere hersteld.