Dit beeld in de tuin van het Abel Tasmanplein in de Groninger Zeeheldenbuurt met het zeil in de top verwijst naar het verleden van de zeehelden en ontdekkingsreizigers, naar wie de straten in de Zeeheldenbuurt zijn vernoemd. Behalve door deze roemruchte personen liet kunstenaar Ton de Vreede zich inspireren door de voormalige scheepswerf van Bottje-Ensing, die tot omstreeks 1965 op de plek van de studentenflat aan de Van Heemskerkstraat gevestigd was.

Associërend over deze zaken vormde zich bij de kunstenaar een “voorstelling van boten, water, wind en zeilen, van het op weg zijn naar zeeslagen en het op zoek zijn naar onbekende verten”.

Op een voet van staal bevindt zich de omtrek van een zeil van hetzelfde materiaal. De binnenvorm van het zeil is opgevuld met vele horizontale laagjes glas. De randen van het glas zijn gepolijst waardoor ze een mat aanzien hebben. Wanneer het echter gaat regenen, krijgt het glas een glanzend en helder uiterlijk. Zon en regen spelen een spel met het beeld dat zich hierdoor steeds anders voordoet. Vanaf het zeil slingert een arabesk zich om de voet van het beeld – als in een omzwerving rond de aarde.

Bron: Staat in Groningen