Quack-monument of Marie-Adolffontein is een monument in Nijmegen en staat aan de Kronenburgsingel.
Het Quack-monument is oorspronkelijk opgericht in 1926 uit een legaat van Arnoldus Burchard Adolphus Quack (Nijmegen, 6 april 1842 – Nijmegen, 11 november 1920). Quack was van 1902 tot 1919 wethouder van de gemeente Nijmegen. Het monument is vernoemd naar hem en zijn tweelingzus Maria (Marie) Christina (Nijmegen, 6 april 1842 – Nijmegen, 15 maart 1905). Quack liet zijn nalatenschap aan de gemeente Nijmegen na onder de voorwaarde dat er een fontein, de Marie-Adolffontein vernoemd naar zijn zus, opgericht zou worden.
Architect Willem Bijlard ontwierp het monument dat vier fonteinen en vier klokken aan de voet en vier lantaarns in de top bevat. Het onderste gedeelte is van granito. De obelisk is van rood graniet met gebeeldhouwde art-deco ornamenten. De lantaarns en klokken zijn van brons. De ornamentale vlakken onder de klokken zijn gemaakt door steenhouwer Litjes. Er is 75 m3 graniet en 30 m3 beton aan verwerkt.
Het is in 1958 afgebroken, omdat het moest wijken voor het verkeer. Verschillende delen, zoals de glazen gedeeltes en de klokken waren vernield door onder andere het bombardement op Nijmegen. De verschillende onderdelen werden jarenlang bewaard. In 1976 was er sprake van het monument in het nieuwe stadsdeel Dukenburg te plaatsen, maar dat is niet doorgegaan. Uiteindelijk werd het monument in 2000 herbouwd op dezelfde plaats als waar het tot 1958 stond. Het plein, dat onderdeel was van de Nassausingel, is eind 2008 Quackplein genoemd.
Het monument wordt vaak vergeleken met een fallus. Op Wereldaidsdag 2004 werd een enorm ‘condoom’ over het monument getrokken.
(bron: wikipedia)