Met 2-0 voorkomen en toch met 4-2 verliezen. Dat overkwam FC Groningen zondagmiddag in de Euroborg tegen AZ. De Groningers waren in de tweede helft de weg volledig kwijt en incasseerden voor het eerst na 25 thuisduels weer eens een nederlaag in eigen huis. Een het was ook sinds maart 2011 dat ze in de Euroborg vier tegentreffers moesten toestaan.Maar belangrijker nog dan de statistieken was het teleurstellende veldspel van de ploeg van trainer Erwin van de Looi. Wie zich na de mooie zege op Vitesse had verheugd op een mooie reeks tegen relatief gemakkelijke tegenstanders, kwam bedrogen uit. De fortuinlijke 2-2 tegen Heracles was een paar dagen eerder al een voorteken, want de Trots van het Noorden slaagde er toen ook al niet in om met degelijk spel de tegenstander in de greep te houden.
Na de 2-0 voorsprong (een eigen AZ-goal en een intikker van De Leeuw) stortte het elftal zondag als een kaartenhuis in elkaar. Natuurlijk speelde AZ een puike tweede helft, maar de manier waarop de Groningers zich lieten aftroeven, belooft weinig goeds voor de toekomst. De nieuwelingen Rusnak en Tibbling hebben zich prima laten zien tijdens hun eerste duels na de winterstop, maar ze kunnen het team nog niet op sleeptouw nemen en dat is hen niet aan te rekenen.
De oorzaak van de zwakte lijkt toch het gemis van een aanspeelpunt in de spitspositie. Enkele spelers hebben het daar voorin al mogen proberen, maar er is niemand die de functie goed uitvoert. Na de falende Danny Hoesen, mocht Antonia het een paar keer proberen en omdat Antonia geblesseerd was werd Mahi tegen AZ in de frontlinie geposteerd. Ook geen experiment dat voor herhaling vatbaar is. Mahi is een prima vleugelaanvaller, maar van een spits wordt meer verwacht. Hij ontweek de fysieke duels om de bal en wist ook niet precies hoe hij zich moest opstellen.
FC Groningen wordt af en toe geroemd om zijn aankopen, maar met de gekochte spitsen is de club minder succesvol. Zeefuik werd na een rampjaar afgeschreven en Hoesen mag je nu echt wel als een miskoop betitelen. Misschien mag Nick van der Velden het eens op die positie proberen, want hij heeft in elk geval het lichaam en de durf om de stevige duels met de centrale verdedigers aan te gaan. Mahi – en eigenlijk ook Antonia – komen het best tot hun recht op de vleugels. In de spits blijft het aanmodderen en als er op korte termijn geen definitieve oplossing wordt gevonden, dan kan het een playoff-positie voor Europees voetbal wel vergeten.
Zoals de ploeg in de tweede helft tegen AZ voetbalde, mag het elftal bang zijn voor elke tegenstander. Ook voor Excelsior, de opponent in de halve finale van de bekerstrijd, die begin april naar de Euroborg komt.
Voetbalanalyse van Mistersnooker Foto: Kevin van der Laan
(volg @mistersnooker ook op twitter)