Voor de oorsprong van de Hartjesdagen (derde weekend van augustus) gaan we terug naar de middeleeuwen. Het “gewone” volk kreeg in de bossen rondom Haarlem één keer per jaar, op de derde maandag in augustus, toestemming van de landeigenaar om op de hertjes te jagen. De buit werd mee naar huis genomen en aan grote spitten gebraden. Het feestmaal werd onder het genot van vele pullen bier verorberd en daarna gaf men zich over aan zang en dans. Langzamerhand zakte het festijn af in de richting van Amsterdam en kreeg in de loop van de tijd een steeds meer carnavalesk karakter.

Vooral in de Jordaan, de Haarlemmerbuurt en op de Zeedijk werd Hartjesdag hartstochtelijk gevierd.

Jan Hendrik van der Veen maakte de volgende impressie:

Het was een feest van vrijheid en blijheid. Oudere buurtbewoners kunnen zich nog herinneren hoe een bonte stoet van verklede mensen al dansend en zingend over
de Zeedijk en de Warmoesstraat naar de Dam trokken en weer terug. Voor de kinderen was het ook feest. De meisjes kregen een matrozenpakje aan en de jongens een jurk.
In 1942 verboden de Duitsers de viering van Hartjesdagen dat leek het einde in te luiden van deze eeuwenoude traditie.

Bron: Stichtinghartjesdagen.nl