Hij wandelt met een pet in de hand de zittingszaal in. Hij heeft deze uit fatsoen maar even afgezet. Dat hoort zo. In de rechtbank, voor het denkbeeldige hekje, ben je netjes. Vandaag krijgt hij een aantal vragen te beantwoorden. Met een pet op lijkt dat wat gehaast. Alsof je nog van alles te doen hebt. Zwijgzaam wacht hij af. De rechter begint met het opnemen van zijn personalia. Het klopt allemaal. Hij is inderdaad 73 jaar oud.
Vanaf mei 2013 tot maart 2015 zou hij met zijn kleindochter van toen elf jaar hebben gerotzooid. Dat stopt op 13 maart, want op die dag belt de moeder van het meisje met de politie. Haar dochter zou uitlatingen hebben gedaan over haar opa, de schoonvader van de moeder. Moeder noemt dat dochter een paar weken geleden een paar keer met een biljet van vijf euro was thuisgekomen. Dat had ze, zei haar dochter, gevonden in de tuin. Volgens moeder was het biljet brandschoon, er zat geen gras of grond aan. Moeder heeft vermoedens en vraagt door bij dochter. De aap komt uit de mouw: ‘Opa zit aan mij. Zolang ik me kan herinneren.’ Op de vraag of het geld van opa komt, is het antwoord: ja. De moeder van het dan nog maar elfjarige meisje doet aangifte. Ze staat er op dat oma, haar schoonmoeder, op de hoogte wordt gesteld en belt haar schoonvader. Hij bekent deels en komt op de proppen met een droog ‘sorry’.
Wanneer de politie bij opa aan de deur komt, wordt duidelijk dat oma nog van helemaal niets weet. Hij durfde het, zo oppert hij op zitting, niet aan zijn vrouw te vertellen. De vrouw met wie hij al 47 jaar is getrouwd weet van helemaal niets. Ze hebben een goed huwelijk, zegt opa in de zittingszaal. Op wat drankgebruik in het verleden na. Oma houdt zich verre van wat haar man met zijn zeer jonge kleindochter heeft uitgespookt, maar verschijnt niet ten tonele op de dag van de zitting. ‘Ze wil hier helemaal niets mee te maken hebben’ zegt opa.
De familie is sinds dit voorval gebrouilleerd. Opa en oma hebben 3 kinderen. Twee zoons en een dochter. Met een van de zoons heeft hij sporadisch contact, verder met niemand meer. Onderling spreken de kinderen elkaar niet. Dat zal voor opa best wennen zijn, want elke zondag na de kerk, kwam de hele familie bij elkaar. Wanneer er op zondagmiddag hapjes gemaakt werden in de keuken en opa met zijn kleindochter alleen was, greep hij zijn kans. Aan borsten, in haar broek of rok, hij zat met zijn handen overal. Hij stopte pas met het graaien en voelen op het moment dat mensen terugkwamen uit keuken of tuin. Ontucht. Dat is wat hem wordt verweten. En ook binnendringen. Opa zou, zo zegt de aanklager (OM), werkelijk elke gelegenheid hebben gegrepen om zich te vergrijpen aan zijn kleindochter. In ruil daarvoor kreeg ze dan een biljet. Zwijggeld. ‘Dat was om haar wat te verwennen’ verklaart de oude man. De rechter haakt keihard in: ‘Dat zal, want met iets anders deed u haar niet echt een plezier, wel?’ Opa zegt na lang zwijgen dat ’t hem spijt. ‘Ik dacht niet na.’
In de zittingszaal zit de schrijvende pers en op de publieke tribune zitten drie mensen. Misschien familie van hem. Zijn vrouw, die hem zo prachtig trouw blijft, schittert door afwezigheid.
Volgens de officier van justitie heeft de man zeer weinig zelfinzicht en verhult hij zich in een iets te vaak ‘weet ik niet’. ‘En elke week maakte hij de keuze om te doen wat hij deed’ vervolgt ze. Ze eist voor de 73-jarige man een celstraf van een jaar, waarvan de helft voorwaardelijk. Daarnaast eist ze een behandeling bij een forensisch psychiatrische kliniek voor opa en als hekkensluiter libido remmende medicatie. ‘Nou, dat is niet nodig, hoor’ zegt de man hoopvol.
Uitspraak in deze zaak is op 31 december.
Bron: Karin Smalbil