Waar is de tijd gebleven dat er tal van garages, vaak familiebedrijven, in allerlei straten van de binnenstad en buitenwijken waren gevestigd. Je hoefde niet naar een groot industrieterrein behalve als je in de jaren zeventig een Sovjet auto als een Lada wenste te kopen. De Gremi garage uit de Oude Ebbingestraat was namelijk verhuisd naar een industrieterrein. Je ging gewoon in de buurt een auto bekijken of je nam bijvoorbeeld de fiets en ging naar de Oosterstraat, hoek Kattendiep, om bij de Century garage een nieuw model van de Volkswagen te bekijken. Zo waren er dus veel meer garages zoals op het Damsterdiep, Oosterhamrikkade, Kapteijnlaan, Nieuwe Kijk in ’t Jatstraat en ga zo maar door. Zeer recentelijk was er te zien dat een voormalig autoboxencomplex, behorende bij een voormalige garage aan de Eyssoniusstraat zal worden afgebroken en op de bestaande fundamenten nieuwbouw zal worden gepleegd voor ondermeer jongerenhuisvesting.

Bijna op de kop van dezelfde Eyssoniusstraat is een enorm groot pand waarin een Chinese groothandel is gevestigd. Het gaat om twee samengevoegde panden waarin jaren geleden de filialen van de EDAH en Fred van der Werf waren gevestigd, evenals een zelfstandige slagerij. De eerder zelfbedieningen, die in de loop der tijd werden omgebouwd tot supermarkt, zijn  al lang van de markt verdwenen of opgeslokt door andere marktgenoten. Wat velen zich niet meer zullen herinneren dat in een deel van het pand vroeger, en dan heb ik het over tot zeker de jaren zeventig van de vorige eeuw, een garagebedrijf zich op die plek bevond. Vooral Amerikaanse auto’s, maar men was ook dealer van de Vauxhall. Waar nu aan de Korrewegkant een grote advertentie voor de Chinese groothandel is te vinden, een heel grote glazen ruit bedekkend, was vroeger de inkijk tot de showroom.

Wonende aan de Korreweg 105 werd dagelijks, tijdens mijn middelbare schooltijd, vier maal de wandeling naar en van de Violenstraat gemaakt, alwaar zich de Cort van der Linden MULO – later ULO – was gevestigd. Je kwam dan ook langs het pand van de garage Van Eerden, die het huisnummer 51 had. Eens per jaar kwamen de diverse automerken met de nieuwe folders uit. En je kunt rustig stellen dat dit zeer glossy folders waren die in principe alleen bestemd waren om uit te geven aan potentiële kopers. Bij de meeste garages, als je aanklopte als middelbare scholier, stond je snel weer buiten de poort met een simpel foldertje, vaak niet meer dan twee pagina’s, van het automerk dat men als dealer vertegenwoordigde.

Edoch lopende langs het pand van nummer 51 keek je automatisch die prachtige showroom in waar tal van glimmende paradepaardjes stonden opgesteld en de poort van de garage stond altijd open en gaf de gelegenheid de geur van olie en benzine op te snuiven en waarbij vrij gemakkelijk de gedachte werd opgeroepen ook wel een glimmende bolide te willen hebben. Ja, waar droomde een middelbare scholier destijds wel niet over. Misschien is daar mijn liefde voor oldtimers wel vandaan gekomen. Stiekem kan ik vertellen dat ik toch wel ieder jaar een glossy bij de vriendelijke mensen van garage Van Eerder scoorde. Vele decennia later hoorde ik van een collega dat hij ook bij dezelfde garage de folders haalde en dat hij er zelfs nog het een en ander van in het bezit heeft.

Bron: Hans Knot