De kalkoen (Meleagris gallopavo) is een vogel uit de familie van de hoenderachtigen en is familie van bijvoorbeeld de kip. De kalkoen is een gedomesticeerde vogel afkomstig uit Noord en Centraal-Amerika, waar hij door de  Maya’s gehouden werd (subspecies Meleagris gallopavo mexicana). In de 16e eeuw werd de vogel in Europa populair op het menu.

Het beest werd bij de Europese ontdekking van Amerika aangezien voor een parelhoen, een vogel die men uit het oosten kende. De namen kalkoen (‘Calicut-hoen’), dinde (Frans: ‘poule d’Inde’, ‘Indiase kip’) en turkey (Engels: ’turkey fowl, turkey hen’, ’turkije hen’) waren oorspronkelijk synoniemen voor het parelhoen. De Pilgrim Fathers namen kalkoenen mee naar Noord-Amerika. Dat was echter onnodig, aangezien daar een andere grote, wilde ondersoort bleek voor te komen, namelijk de “wild turkey” of Meleagris gallopavo silvestris. Deze ondersoort wordt in de VS traditioneel gegeten op Thanksgiving Day.

Een kalkoen wordt gekenmerkt door zijn naakte rode kop, met lellen aan beide kanten van zijn snavel en het geluid dat hij voortbrengt.

Een volwassen kalkoen heeft tussen de 5000 en 6000 veren, verspreid over zijn hele lichaam. Het verschil tussen de mannetjes en vrouwtjes is vooral aan de kleur te zien: mannetjes zijn veel kleurrijker dan vrouwtjes. Daarnaast hebben mannetjes ook nog sporen en een baard;; beide geslachten worden geboren met een kleine knop aan de achterkant van poten, maar bij het mannelijke geslacht begint dit al snel te groeien tot een gebogen en puntige spoor die wel 5 cm lang kan worden. Mannetjes hebben ook baarden die uit hun borst groeien en een gemiddelde lengte bereiken van 22,5 cm. Hier moet wel aan worden toegevoegd dat 10-20 % van de vrouwtjes ook baarden krijgen.

Kalkoenen hebben een uitstekend gezichtsvermogen overdag, maar ’s nachts kunnen ze minder goed zien. Ze zijn ook zeer beweeglijk, een kalkoen haalt een loopsnelheid van wel 40 km/h en ze vliegen met snelheden van net geen 90 km/h.