Gisteren, 2 mei, landde een vliegtuig op Airport Eelde die we niet vaak onder de rook van Groningen zien landen. Het toestel, een Boeing CC-177 Globemaster III (C-17A) van de Canadian Armed Forces overtrok vandaag, 3 mei, rond het middaguur. 

Het toestel heeft een lengte van 53,04 meter en een spanwijdte van 51,74 meter. De hoogte vanaf de grond is 16,79 meter. Misschien herkent u het toestel van de beelden van Afghanistan. In augustus 2021 bleek een C-17 in staat 823 personen te vervoeren bij hun evacuatie van Afghanistan naar Qatar.

Er zijn 102 passagiersstoelen (134 met pallet stoelen). De vleugeloppervlak is 353 m2. Met de 4 x Pratt & Whitney PW2040 moter (militaire benaming F117-PW-100 heeft het toestel een reikwijdte zonder lading van 11.538 kilometer. Boeing fabriceerde 279 van dit toestel.

Een C17 gebruikt “reverse thrust” om achteruit te bewegen op de landingsbaan. De Boeing C-17 Globemaster III is een Amerikaans strategisch transportvliegtuig, in dienst bij de US Air Force, Royal Air Force, Royal Australian Air Force, Canadian Forces Air Command, Indian Air Force en Qatar Air Force. Een reeks landen (de NAVO-leden Nederland, Bulgarije, Denemarken, Estland, Hongarije, Italië, Letland, Litouwen, Noorwegen, Polen, Roemenië, Slovenië, Slowakije, Tsjechië en de Verenigde Staten, alsmede Finland en Zweden) hebben in 2009 gezamenlijk drie C-17 Globemaster III’s aangeschaft onder de noemer Strategic Airlift Capability. 

Ze zijn gestationeerd op de luchtmachtbasis Pápa in Hongarije. Nederland is een van de grootste gebruikers met meer dan 500 vlieguren. 

Op 14 juli 2009 werd het eerste toestel afgeleverd; de twee andere volgden in het najaar.

Het toestel is groot genoeg om een Chinook helikopter te transporteren. Hij is ook in staat tot het tactisch transporteren van bijvoorbeeld gewonden en voor luchtdroppingen. Doordat het een groot toestel is, heeft de C-17 een baanlengte van 2316 m nodig om op te kunnen stijgen en 1060 m om te kunnen landen. 

In  april arriveerde een C17 als support voor Frisian Flag.

Bron Wikipedia.   Foto’s: Jan Hendrik van der Veen