Ze kijkt haar zoon na. Parketpolitie loopt met hem mee. Voor de derde keer pakt ze de mouw van haar roze trui om haar tranen te vegen. De zitting is afgelopen. Op het moment dat ik een frisse neus ga halen, zie ik haar naar buiten stappen. Het kleine moedertje van Wim. We maken een praatje. Waar ik voor schrijf en of ik er wel tegen kan, tegen dit soort zaken. Ze kijkt naar het tegenover gelegen parkje. Lees verder →

‘Geeft u me asjeblieft de ISD, mevrouw de rechter.’ Lena praat luid in de zittingszaal. Met veel armgezwaai maakt ze de rechters duidelijk dat een ‘FPK’ (Forensische Psychiatrische Kliniek) haar niet meer helpt. ‘Want wat gebeurt er dan? Dan sta ik zo weer op straat en gebruik ik gewoon weer. Ja, hallo, ik ben niet achterlijk!’ Lees verder →

Kinderporno
Het is maandagochtend in de rechtbank. Met mijn schrijfmap met dagvaardingen en laptopje loop ik naar boven, zittingszaal 14 is het vandaag. Ik ben gek op de meervoudige strafkamer. Meestal ruime zittingen en uitgehold tot in detail. Daar kun je nog eens over schrijven. Het begint goed. Of verkeerd. De klok heeft zojuist negen uur geslagen en het woord kinderporno en mens- en dierenporno galmt al door de zittingszaal. Hoe wil je je ontbijt, denk ik dan. Lees verder →

Het is vandaag dé dag. In augustus van het vorig jaar was je hier ook in de rechtbank maar vandaag komt het er op aan. In de maanden die zijn verstreken zijn getuigen gehoord. De moeder van je dochter, je dochter zelf. En jij ook. Het gaat om mishandeling van je dochter en dat moet je – jij kan dat- flink verdedigen. Je dochter liegt namelijk. Vind jij. En je vrouw. En een handjevol kennissen. Ze liegt over een blauw oog, een plek op haar armen en benen en helemaal over het uit bed sleuren waarvan je ook beticht wordt. Lees verder →

Als ik een rechtszaak beschrijf, dan kun je er niet omheen dat daar, áchter zo een zaak, veel personen –ongewild- bij zijn betroken. Niets vermoedende wandelaars, omstanders, familie, een toevallige voorbijganger. Iedereen met een beetje geheugen haalt zich snel een bepaald voorval voor ogen waar hij of zij ooit getuige van was of waar hij of zij de gevolgen van ondervond. In deze zaak gaat het om aanranding en beroving. Lees verder →

Het duurt even voor hij bekent, de 76-jarige opa, aan wie je als ouder je kind toevertrouwd. Opa en oma passen wel eens op, in het huis boven Groningen. De dan 8-jarige kleindochter gaat vaak en nietsvermoedend bij opa op schoot zitten. Opa drinkt wel eens. Ook wel eens iets te veel. Opa kriebelt dan wel eens aan het been van de kleindochter. En ook wel hoger. En nog hoger. Hij strijkt ook langs haar vagina en op de plek waar later haar borsten moeten gaan groeien. Ook steekt hij een wel een vinger ‘daar’. Lees verder →