De politie ziet rond kwart voor tien in de avond aan de kade een ogenschijnlijk verwarde man staan. Hij lijkt buiten zichzelf van emoties. De politie neemt hem mee naar het bureau. Dan komt er een melding binnen van een te water geraakte auto op de plek waar de man, de 46-jarige B. is opgepikt. B. blijkt getuige te zijn geweest van het te water raken van zijn auto met zijn ex-vrouw daarin. De 45-jarige Claudia. Hulp komt te laat. Ze is verdronken. B. springt er niet achteraan maar raakt in een soort van shocktoestand. De politie heeft al snel twijfels bij dit verhaal en B. wordt gearresteerd. Tijdens verhoren verklaart hij dat hij en zijn ex die avond hadden gewinkeld. Op een gegeven moment ontstaat er ruzie over de hoogte van de alimentatie, zo verklaart B. Als ze uit gewinkeld zijn en in de geparkeerde auto stappen zet B. de stokoude auto in de R, de achteruitstand. Claudia neemt plaats achterin, naast een stoel die op de achterbank ligt. B. zegt dat hij nog iets moet halen en rijdt de auto een stukje naar voren, trekt de handrem niet aan en laat de motor draaien. Claudia roept nog dat ze iets voorin wil pakken. B. zet de passagiersstoel nog iets naar voren zodat de 130 kilo zware Claudia erbij kan. Op het moment dat B. weer bij de auto wegloopt, hoort hij Claudia schreeuwen en dan pas ziet hij hoe zijn auto met zijn ex het water inrolt. Hij zou nog hebben geprobeerd het openstaande linker portier te pakken te krijgen maar kan niet voorkomen dat de auto richting het water rijdt. Een noodlottig ongeval dus. Toch?
Een getuige meldt dat hij vanaf de overkant zag hoe de auto te water raakte. Deze man stelt zelfs dat B. de auto duwde. Een tweede getuige verklaart dat B. zeker twee minuten roerloos naar het water heeft staan kijken. Uit het onderzoek komt een aantal verdachte omstandigheden naar voren. Allereerst is daar het wrak. Het blijkt dat het linker portier is afgesloten en dat de sleutels nog in het contact zitten. Dat rijmt niet met de verklaring van B. dat hij het openstaande linker portier van de wegrollende auto heeft willen vastpakken. In B. ’s zak blijken reserve sleutels te zitten. Heeft hij de auto daarmee op slot gedraaid om te voorkomen dat zijn ex eruit kon? De automatische versnelling staat in de R-stand, mogelijk doordat het slachtoffer er in paniek aan heeft getrokken. Een motief; Er blijken twee levensverzekeringen te zijn afgesloten waardoor bij Claudia ’s overlijden een bedrag van 200.000 euro zou vrijkomen. In B’s zak vindt de recherche bovendien een briefje met daarop exact het adres van de plek des onheils. Dan doet de recherche in het huis van B. een nogal lugubere ontdekking in zijn administratie. Het blijkt dat B. de uitvaart van Claudia ver voor het ongeluk tot in de puntjes heeft geregeld. Hij heeft zelfs bedankbriefjes geschreven voor het crematorium en vriendinnen van de dan nog springlevende Claudia.
B. ontkent alles. Het regelen van de uitvaart legt hij uit als een poging om zijn ex te laten schrikken en de bedankjes waren een grap… En dan is er een tegenslag voor de politie. Men wil een reconstructie maken van het ongeval maar dat gaat niet meer. Het autowrak blijkt per abuis te zijn vernietigd.
Als de zaak voor de rechter komt pleit de advocaat van B. voor vrijspraak. Omdat volgens hem de stokoude auto door een mankement in beweging is gekomen. B. krijgt twaalf jaar cel wat ook in Hoger Beroep wordt bekrachtigd. B. gaat in cassatie bij de Hoge Raad. Zijn (inmiddels andere) advocaat krijgt het stukje bij beetje voor elkaar om de bewijsmiddelen op onderdelen juridisch in twijfel te trekken. Uiteindelijk wordt B. vrijgesproken van de moord op zijn ex…
* Mijn rechtbankverslagen zijn gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen. De namen van slachtoffers, verdachten en daders zijn gefingeerd. Soms ook woonplaatsen, uit veiligheidsoverwegingen voor betrokkenen, slachtoffers en (misdaad)journalisten.