Het door het vertrek van Eriksen en Alderweireld verzwakte Ajax boezemde kennelijk nog zoveel ontzag in bij de Trots van het Noorden dat Van de Looi zijn team vanaf het beginsignaal opzadelde met een veel te voorzichtige taktiek. Tot groot ongenoegen van een bomvolle Euroborg weigerde FC Groningen zijn tegenstander onder druk te zetten.

Vermoedelijk was de Groningen-trainer even vergeten wat zijn bazen hem voor het seizoen als opdracht hadden meegegeven: meer spektakel bieden aan de supporters. Van de Looi wist dat de Amsterdammers personele problemen hadden, maar stuurde zijn spelers toch met een speelwijze het veld op die was ingegeven door angst.

Ajax voetbalde zijn slechtste wedstrijd sinds tijden en het duurde tot na de rust dat het tot de Groningers was doorgedrongen dat ze voor deze tegenstander niet zo bang hoefden te voetballen. Op aandrang van de fanatieke fans gooide de thuisclub alle schroom van zich af. Met Zeefuik en Zivkovic in de aanvalslinie kwam er niet alleen meer sfeer in de Euroborg maar ook meer uitzicht op een goed resultaat.

De gelijkmakende frommelgoal van Zeefuik was eigenlijk een veel te geringe beloning voor het brutalere spel van FC Groningen in de tweede helft. Ajax was rijp voor de slacht maar meer dan een schot tegen de paal van Kostic zat er niet in. Als FC Groningen zijn opponent vanaf het begin bij de strot had gegrepen, dan zou een dikverdiende overwinning waarschijnlijk het logische gevolg zijn geweest. Dat Ajax nu mocht ontsnappen met een remise, mag trainer Van de Looi zich persoonlijk aanrekenen.