In ’t koffiekeldertje van Walstra
aan de oostwand, naast het
daar kon je nog gezellig zitten,
en voelde je er een beetje thuis.
Maar in het pand ernaast, waar de bezetter -onder de SS-vlag
op het huis het heil van hun regime hanteerde-
daar was het vaak lang niet pluis.
Maar de hele oostwand werd een puinhoop
toen de bevrijding eindelijk kwam.
Ik heb het toen weer op zien bouwen,
en de oostwand herrees uit vuur en vlam.
Nu wordt de wand weer weggeknappeld,
de grote grijpers doen hun werk.
Want als je ’t opgebouwde afbreekt,
is één ding zeker, je houdt werk.
Te hopen is dat het nu zal worden
een mooie wand, het aanzien waard.
En het dan samen met het Forum,
dat aanzien voor ons blijft bewaard.
Willy Walters
Ik heb je gedicht gelezen en was er zeer verrast door.
In dit keldertje ben ik veel geweest als klein jochie omdat daar mijn Opa en Oma
Walstra woonden.
Ook heb ik veel gezien wat er gebeurde als er iemand uit het Scholtenshuis vluchtte. Die werd “erschossen” en dit heb ik zien gebeuren.
Maar vooral de mooie muziek die er ook gespeeld werd door de Militairen genoot ik van en nu draai ik deze muziek nog op mijn computer.
Dit ter informatie.