Geinlijn pijnlijn in Groningen

Hij was vaak te horen in radioprogramma’s, had vanaf 1971 zijn eigen geinlijn, waarbij die mensen die behoeftig waren om eens goed te lachen, konden bellen met de geinlijn om de dagelijkse mop te horen van de Amsterdammer Max Tailleur, die in 1990 op 81-jarige leeftijd kwam te overlijden. Met ongeveer 3000 moppen, veel Sam en Moos achtige, liet hij enorm veel na om te lachen. Tenminste als je van die vorm van humor hield.

Maar Max Tailleur was ook bekend van de actie ‘De zak van Max’, inzameling van kleding ten bate van de arme behoeftige medemens. Via radio en televisie werd deze actie volop gepromoot en een enorm succes. Charitatieve instellingen hebben later deze actie overgenomen, waarbij te denken valt aan de regelmatige rode zakken van het Leger des Heils die in de brievenbussen vallen, of de grote bakken van ondermeer het Rode Kruis, waarin overdadige kleding en schoenen kunnen worden gedeponeerd voor hergebruik door mensen die leven onder de armoedegrens.

Met kleine advertenties, om even terug te gaan naar de Geinlijn, werd deze onder aandacht van de Nederlanders gebracht. Het was mogelijk voor een bedrag van 20 cent de dagelijkse mop te beluisteren en dan diende je te telefoneren met het nummer in district Amsterdam 020-121181. Maar het ging behoorlijk mis in Groningen, want de destijds in de Asingastraat wonende mevrouw Wijninga werd in de avond van 13 mei 1971 liefst 78 maal gebeld. Dat was niet voor haar normale werkzaamheden als verzekeringsagentschap maar omdat mensen nieuwsgierig waren naar de mop van de dag. Men had gewoon vergeten het kerngetal van Amsterdam te draaien, waardoor men automatisch terecht kwam bij mevrouw Wijninga.

Ook de daarop volgende ochtend was het diverse malen raak doordat de Groningers niet goed het nummer hadden gehoord op de radio dan wel hadden gelezen in de kleine advertenties. Natuurlijk had Wijninga liever in dezelfde periode enkele lucratieve verzekeringen afgesloten in plaats van al die ongein over haar heen te krijgen.

Uiteraard was het voor het Nieuwsblad van het Noorden, de regionale krant voor Nederland, de reden met Max Tailleur te bellen  om de problemen die er in de Asingastraat waren, te melden. De moppentapper had een kwiek antwoord door te stellen dat hij de vrouw wel een moppenboekje zou sturen zodat, wanneer ze weer gebeld werd, een smakelijke mop kon vertellen. Ook in het daarop volgende weekend was de vrouw tientallen malen gebeld en telkens onterecht. Ze had dan ook besloten ‘de hoorn naast de haak’ te leggen tijdens het destijds veel bekeken programma ‘de kleine waarheid’, met Willeke Alberti in een van de hoofdrollen.

Maar er waren niet alleen problemen in Groningen want ook in Amstelveen klaagde men dat op bepaalde momenten de lijnen zo overbezet waren dat er geen verbinding mogelijk was, waardoor veel zakelijke ondernemingen in de problemen kwamen. Vergeet niet dat in die tijd de technische ontwikkelingen lang niet zo ver waren als nu en er een beperkt aantal verbindingen tegelijk mogelijk waren binnen een bepaald deeldistrict. En wat stelde Max Tailleur desgevraagd op de radio? “Ik overweeg de lijn overdag uit te zetten. Geen mens heeft kunnen voorzien dat de Geinlijn een zo groot succes werd. Maar ik begrijp ook dat het voor mevrouw Wijninga in Groningen het meer een pijnlijn is geworden.

Bron: Hans Knot