Het weer schommelt heen en weer, hoesten en een hoofdje vol is al weer normaal rond de tijd van het jaar, hoewel het te warme weer het voor velen gelukkig nog weg houdt. Ik vecht me er wel doorheen maar dacht toch nostalgisch terug aan de tijd van de levertraan die in de Nieuwe Ebbingestraat in Groningen werd gekocht bij drogisterij Ebel Ebels. We werden er sterker van en groeiproblemen werden voorkomen. We lusten er wel pap van schreeuwde weer een andere advertentie van een concurrerend merk. Ebels Ebels zat in het pand waar later de Spaanse Vlieg domicilie had.

Als je de winkel binnenkwam zag je meteen een nostalgische sfeer door de aanwezigheid van tal van apothekersattributen uit een vervlogen periode. In wandkasten volop apothekersvoorraadflessen met daarop etiketten in het Latijn, apothekers gewichtjes, weegschalen, bruine medicijnflesjes, vijzels en stampers en meer. Ondanks dat we zelf naast de Drogisterij WEKA aan de Korreweg woonden was het een genot een kijkje te nemen in het pand van Ebel Ebels en later De Spaanse Vlieg. Kocht je in de winkel wat, al was het maar een kleinigheid, dan was er steevast het glazen schaaltje met grootmoeders snoep dat je – nadat je had betaald – werd voorgehouden als een vorm van klantenbinding.

De Spaanse Vlieg zit al decennia aan de Paterswoldseweg vlakbij het Overwinningsplein in de Groningerwijk Corpus den Hoorn. Eens per jaar bezoek ik de winkel nog voor één van de specialiteiten, salmiakdropjes, en het schaaltje met grootmoeders snoep is nog steeds in gebruik.

Het absolute topstuk uit de verzameling van dingen die je er kon kopen was vroeger in onze ogen het product uit eigen keuken, Kinderwondzalf, dat in latere jaren de benaming Edelzalf kreeg. Je hoefde maar even te vallen en een klein schrijnende schaafwond voelde als pijnlijden aan, maar moeders stond snel klaar met het blikje Kinderwondzalf waardoor de pijn snel lichter werd.

Later, zo herinner ik me, leverde Ebel Ebels het zalfje in kleine glazen potjes waarbij een vinger net in het potje paste en je daardoor niet al te veel uit het potje haalde; immers een beetje was genoeg om de pijn te verzachten. Oudere mensen gebruikten het ook om kloofjes aan de handen mee in te smeren. Kinderwondzalf werd uiteraard ook gebruikt om schrale billetjes van baby’s en kleine kinderen mee in te smeren, waardoor het in de volksmond de bijnaam ‘kinderkontzalf’ kreeg.

Bron: Hans Knot