“U gebruik zo’n tien gram harddrugs per dag lees ik”, zegt de rechter tegen Asjam(38 jaar). “Nee man, veel meer”, is het brutale antwoord. Hij is niet de enige drugsverslaafde die terecht staat vandaag.

Jan(52 jaar) zit er ook. Ook zwaar verslaafd. Hij zit met zijn saunaslippers onder zijn spijkerbroek rustig te wachten.

Samen hebben ze een overval gepleegd op een supermarkt in Groningen. Exact 52 seconden zijn in de winkel.

Levens worden beschadigd. De beelden in de zittingszaal laten de ellende van 24 januari 2012 zien.

Jan en Asjam komen vaak samen in een  verslavingshuis. Daar kun je buiten drugs gebruiken ook akelige plannen maken. Zo gepiept. Drugs kosten nu eenmaal veel geld. Eerst wordt een Aldi bekeken. Inrichting van een winkel is van belang voor een geslaagde overval. Nee, dan toch de Appie. Veel makkelijker.

Om exact 19.35 uur stormen ze de winkel binnen. Met capuchons op.  Er wordt gedreigd met een vuurwapen, op een kassa geklopt en geschreeuwd: “Maak open! Geld, schiet op!” Asjam roept: “En anders schiet dat wijf maar dood!”
Jan neemt een graai uit de kassa en verdwijnt uit de zaak. Asjam krijgt er nog geen genoeg van en neemt de rest van de kassa’s onder schot. Dan vertrekt ook hij. Buitgemaakt: 285 eurootjes.

Mensen rennen in paniek weg. Caissières staan met hun hand voor de mond van schrik. Politie arriveert snel. De angst raast door de winkel.
Een medewerksters herkent één dader. Jan, de man die het pistool op haar richt.  Die haalt daar altijd bier en shag. Jan meldt zichzelf al bij de politie. Asjam wordt gehaald na een week. Een getuige weet teveel.

Jan kickt af in de cel en dat gaat goed. Of hij de 1.700 euro wil betalen die aan schadevergoeding is gevorderd. “Jazeker, ik heb haar bang gemaakt, ik betaal”.
Asjam: “Geen cent want ik heb het niet gedaan”.
Asjam vindt zichzelf niet verslaafd.
Ontkent alles. Hij vindt de hele zitting belachelijk. “Een poppenkast! Het lijkt Jan-Klaasen wel en Katrien, ik wil hier nu uit voor ik woedend wordt!”

Als pers zit je daar pal achter. Parketpolitie staat op scherp.

Asjam heeft in totaal 17 jaren gevangenisstraf opgelegd gekregen sinds 1995. Voor overvallen. In de twee weken voorafgaande aan de overval gebruikte hij onafgebroken cocaïne en heroïne. Hij neemt meer het woord dan zijn raadsvrouw en als de rechter hem daarop wijst zegt hij: ”Ja hallo, ik ben net vrij, ik mag mezelf wel verdedigen!”

Jan heeft wat voordelen. Hij meldt zichzelf en is bijna first offender. Weinig strafblad.

Dan Asjam. De 17 jaren veroordeling tellen mee. De agressiviteit die hij toont doet menig arm van kippenvel voorzien.
Reclassering schrijft over Asjam dat hij lijdt aan grootheidswaanzin.
“Belachelijk, dat ze dat even in een half uurtje gesprek uitvinden!”, roept hij.

De rechter vraagt hem waar hij eigenlijk die meer dan tien gram harddrugs van betaalt. “Dat is toch al gauw een 500 euro per dag”. Het botte antwoord van Asjam luidt: “Ik heb toch grootheidswaanzin, dat leest u toch net? Nou, ik doe alles groot”.
Zo dwars als een klein kind. Niemand deugt en iedereen is een sukkel.

De officier geeft aan dat de onschuldige slachtoffers nooit uit het milieu komen waar de daders in zitten en dat daarom roofovervallen bij politie en justitie de hoogste prioriteit hebben.

Voor Jan is de eis: 30 maanden, 10 voorwaardelijk en 2 jaren proeftijd.
Voor Asjam is de eis: 42 maanden. Punt. Niks voorwaardelijk.

Aanpakken, opknappen, berechten. En zitten maar weer.

(bron: karin smalbil)