Vijftig jaar Hoogkerk wordt tijdens Let’s Gro gevierd. Een dorp in de stad die altijd haar eigen identiteit heeft gehouden. Van 30 oktober tot 2 november feest dus activiteiten en optredens van artiesten. Het jubileum vindt plaats in een tent op het terrein van de IJsbaan in Hoogkerk.
Een dorp met grote industrieën als de Suikerunie, de Strokartonfabriek De Halm en Asfaltfabriek Esha. De Suikerbuurt in Hoogkerk dankt zijn naam aan de Suikerfabriek, die de woningen in 1920 voor haar arbeiders liet bouwen en is ontworpen door architect K. Siekman.
Per 1 januari 1969 werd Hoogkerk samengevoegd met de gemeente Groningen.
Er was veel weerstand tegen het samengaan o.a van Hoogkerk Burgemeester Gerbrand Nijman (PvdA), hij was burgervader van 1957 – 1968.
Tekst gaat verder onder de foto’s van Jan Hendrik van der Veen
Citaat uit een artikel van het Nieuwsblad van het Noorden 22 september 1967:
”Hoogkerk’s 63-jarige Burgemeester Gerbrand Nijman, maar nog immer strijdvaardige burgemeester was thuis toen de Tweede Kamer zijn gemeente wegstemde.
De dokter had de heer Nijman de gang naar Den Haag afgeraden, gezien de ernstige inzinking die hem omstreeks de jaarwisseling overkwam.
De burgemeester — die er weer helemaal bij is — heeft het niet erg betreurd dat hij niet op de publieke tribune zat. Je mag daar toch niets terugzeggen zegt hij.
Thuis heeft hij alles gevolgd. Thuis trekt hij gemakkelijk het harnas aan om — voor de zoveelste maal — te strijden tegen allen, die Hoogkerk zelfstandigheid belagen.
Wie ook Verwacht had dat Hoogkerk in de tweede Kamer zou vallen: burgemeester Nijman niet. Zijn vertrouwen is groot.
Het betreffende wetsontwerp moet nog in de Eerste Kamer komen en hij koestert ook daaromtrent goede verpachtingen.
Hij heeft er niets, mee te maken, dat het hoogst zelden voorkomt dat de Eerste Kamer „nee” zegt na het ja-woord van de Tweede.
Hij wil dat de „onrechtvaardige daad” jegens Hoogkerk ongedaan wordt gemaakt.”
”Burgemeester Nijman ziet het zo: Het Noorden wordt door de regering in Den Haag aan het lijntje gehouden, er komt niets los.
Om de zaak te sussen hebben ze met „dol geweld” iets gedaan, willen ze Groningen Hoogkerk geven en daarmee de begeerlijke „industrie die Groningen niet heeft”.
De heer Nijman oordeelt, dat het annexatieplan Hoogkerk in de stad Groningen is opgekomen na het overlijden van de heer Offerhaus,
de toenmalige Commissaris van de Koningin, die volgens hem tegen deze inlijving was.
Hij zegt, dat hij in 1962 voor ’t eerst hoorde dat Groningen dacht: Hoogkerk hoort bij ons. „Het was een klap op mijn hoofd toen burgemeester Tuin dat zei”.”