Ook de Russisch Orthodoxe Parochie hield vandaag Open Monumentendag. Langs het laatste stukje Ganzevoortsingel waren verschillende kraampjes opgesteld waar je voor weinig werd getraceerd op allerlei lekkernijen. Zo kwamen we in gesprek met mensen die hun roots hebben liggen in Ethiopië.

Heel spontaan werd mij het gerecht injera aangeboden tijdens het schuilen van één van de buien vanmiddag.In tegenstelling tot de echte Groninger wat een boer niet kent dat eet die niet ging ik de uitdaging aan en werd er een bordje met dit bijgerecht geserveerd welke we met onze tien geboden hebben genuttigd. Een duurzame wijze van eten? Enjera is dus de basis van de maaltijd waarbij van alles wordt geserveerd; zoals vlees, ei, linzen, sauzen, aardappelen, groente. Dit wordt op de Enjera gelegd. Met een ander stuk enjera waarvan steeds een stukje wordt afgescheurd wordt gegeten zonder bestek, met de handen dus

In Ethiopië wordt bij de hoofdmaaltijd injera geserveerd, dit is een brood dat lijkt op een pannenkoek met een sponsachtige structuur en een beetje zure smaak. Traditioneel wordt injera bereid uit een beslag van teff, een lokale gierst soort met een zeer kleine korrel, een hoog ijzer- en calcium gehalte, en vrijwel geen gluten. Dit beslag gaat binnen één tot drie dagen vanzelf tot gisting over, doordat teff als enige graansoort een symbiotisch gist bevat. Doorgaans wordt echter iets van dit reeds gefermenteerde beslag achtergehouden als zuurdesem voor een volgend beslag.

De injera wordt gebakken in een metad, een speciale pan met een zwaar deksel. Zodra de bovenkant van het brood vol luchtgaten zit wordt het deksel op de pan gedaan zodat het brood gaar wordt gestoomd zonder dat de bodem bruin wordt.

Aangezien teff buiten Ethiopië niet gemakkelijk verkrijgbaar is, wordt injera ook wel van andere graansoorten of combinaties hiervan bereid, waarbij gist, bakpoeder of zuurdesem gebruikt moet worden. Soms wordt club-soda toegevoegd voor het verkrijgen van de sponsachtige structuur.