Op het eerste gezicht voldoet deze dame aan de Emmasingel aan bekende schoonheidsidealen: ze heeft een fijn, bleek gezicht met hoge jukbeenderen, een hippe bos haar en een piercing onder de lip. Ze lijkt indrukwekkend hoog op haar benen te staan, in een japon waarvan de enorme rok over een zogenaamde ‘crinoline’ is gedrapeerd. Lees verder
Het beeld van Aletta Jacobs voor het Harmonieplein in de Oude Kijk in ’t Jatstraat verhuisd naar het Academiegebouw aan het Broerplein, meldt de Universiteitskrant.
Het beeld maakt plaats voor een modern kunstwerk van Julius Popp. De Duitse kunstenaar Julius Popp maakt in opdracht van de RUG een kunstwerk voor de 400ste verjaardag van de universiteit. Lees verder
‘De Bloedsomloop’ is geschonken door de medisch specialisten bij de verhuizing in 1965 van het Diakonessenhuis naar de Van Ketwich Verschuurlaan. De abstract-geometrisch werkende van kunstenaar Siep van den Berg gaf zijn werk nooit titels, maar een van de artsen zag er meteen een schematische weergave van de bloedsomloop in, met rood voor zuurstofrijk en blauw voor zuurstofarm bloed. Sindsdien staat het beeld bij iedereen bekend als ‘De Bloedsomloop’. Lees verder
Aan de Hereweg tussen nr. 109-111 in de Groninger wijk Helpman staat dit ernstige, ietwat barse kop van het borstbeeld dat militair gezag uit straalt. De inscriptie op het voetstuk luidt: ‘Hulde van het Nederlandsche Leger aan Majoor Thomson, gesneuveld te Durazzo 15 juni 1914’. Weinigen zullen zijn naam kennen, maar in zijn tijd was Thomson een beroemd man. De in Groningen woonachtige en werkzame majoor werd in 1913 door de Nederlandse regering uitgezonden naar Albanië.
Een jonge man zit in een losse houding op een boomstronk op het Emmaplein in het centrum van Groningen. De kunstenaar Jeltsema grijpt met dit werk terug op een aantal uitgangspunten uit de klassieke oudheid: de jongeling is naakt, atletisch gebouwd en in ideale lichaamsverhoudingen weergegeven. Deze wijze van verbeelden van het mannelijk naakt – met de nadruk op idealisering en kracht – hanteerde men ook in het oude Griekenland. Lees verder
Vrouw Wichers is een corpulente volksvrouw in een gele bloemetjesjurk. Deze ‘moeke’ staat met de armen over elkaar een oogje in het zeil te houden in de H.L. Wichersstraat in de Oosterpoortwijk in Groningen. Deze straat is genoemd naar de landdrost Hendrik Ludolf Wichers (1747-1840). Lees verder
Dit beeld aan de Steenhouwerskade in de Schilderswijk in Groningen heeft een organische vorm die uit de grond omhoog lijkt te stulpen, heeft een grillig oppervlak met dieperliggende gedeelten. Kunstenaar Jef Depassé Huisman maakte dit robuuste werk door kleine stukken messing – een mengsel van koper en zink – met lasbrons aan elkaar te lassen. Een groot deel van het werk kon Depassé destijds in zijn atelier verrichten, maar voor de definitieve samenstelling moest hij naar buiten. Het beeld werd namelijk zo groot dat het niet meer door de deur zou kunnen. Lees verder
Het meer dan levensgrote beeld van Henk Visch is een figuur van brons en staat op het plein bij het Voormalig Klein Poortje aan de Oosterhaven. De man strekt zich naar voren uit en rust hierbij op zijn vingertoppen, wat de houding spanning geeft.
De beelden van Visch zijn niet eenvoudig te duiden. Ze hebben een poëtische schoonheid en nodigen uit tot eigen interpretaties. Lees verder
Dit beeld in de tuin van het Abel Tasmanplein in de Groninger Zeeheldenbuurt met het zeil in de top verwijst naar het verleden van de zeehelden en ontdekkingsreizigers, naar wie de straten in de Zeeheldenbuurt zijn vernoemd. Behalve door deze roemruchte personen liet kunstenaar Ton de Vreede zich inspireren door de voormalige scheepswerf van Bottje-Ensing, die tot omstreeks 1965 op de plek van de studentenflat aan de Van Heemskerkstraat gevestigd was. Lees verder
Dit bijna zes meter hoge sculptuur van gepolijst roestvrij staal bestaat uit vijf geometrische vormen – driehoek, zeshoek, rechthoek, kegel en pilaar – die op elkaar gestapeld zijn en staat op de binnenplaats in de Schoolholm 17-19 in het centrum van Groningen. In schijnbaar wankel evenwicht is het stalen object manifest aanwezig op het binnenplein van het woningcomplex, waar het contrasteert met de symmetrische horizontale lijnen van de woningen. Niet alleen in de opbouw van de sculptuur, maar ook bij de situering koos de kunstenaar voor a-symmetrie: het beeld staat niet midden op het plein, maar aan de zijkant daarvan. Het kunstwerk blijft echter zichtbaar vanaf de straat – de opvallende ‘rode doos’ en de glanzende stalen vormen trekken de aandacht van buitenaf naar het binnenplein. Lees verder