‘Ik verbouw je hersens’
Tien oktober 2013. Zo’n dag waarop Bastiaan denkt: Laat ik eens een zak kroepoek stelen bij de supermarkt. En een doos koeken. In de supermarkt kennen ze hem. Hij komt wel vaker stelen. De manager doet dan aangifte bij politie, politie pakt hem op, Bastiaan komt dan voor de rechter, moppert brutaal, zit een tijdje, komt weer vrij, etc. etc. Lees verder
Tag archieven: karin smalbil
Papa, luister goed naar mij | Karin Smalbil
Hij was al expliciet geweest naar papa geweest. Het moest stoppen. Hij kwam de 24e juli al overstuur bij de partner van zijn moeder. Papa streelde zijn been zo vaak. Ging altijd naast hem zitten. Trok dan zijn eigen broek uit. Papa vroeg dan of hij hem wilde aftrekken. Pijpen gebeurde wel maar minder vaak. Lees verder
Iets met rapen en met gaar | Karin Smalbil
De hel en de gekkies
Het is een maandje of drie geleden. Gerechtshof Den Bosch. Grote toko. Ik loop daar zelf. Voor een zaak. Ik mag mij samen met een collega gaan melden en mijn verhaaltje gaan doen. Ik ken het verhaaltje inmiddels uit mijn hoofd. Ik heb meer dan zeven uren op bureaus aangiftes zitten doen. Ik heb het ongeveer drie keer moeten mailen naar Den Bosch. Ik heb ongeveer vijftig keer moeten bellen en ik mag nu eindelijk de rechters en de advocaat generaal in de ogen kijken. Hoezee. Hoe groot de blijdschap. Lees verder
Misbruik: Dromen | Karin Smalbil
Ze had dromen. Marlies. Ooit. Tot ze en jaar of twaalf oud was. Toen werd het in haar hoofd helder dat de dingen die thuis gebeurden niet hoorden. Onbegrijpelijk waren. De hemeltergende schaamte achtervolgde haar. Op school, bij vriendinnen thuis. Natuurlijk wist ze dat er veel niet deugde bij haar thuis. Misschien was zij degene die niet deugde. Lees verder
De troost ligt in het verlangen, niet in de vervulling | Karin Smalbil
Troost. Verlangen. Vervulling. Deze woorden zag ik voorbij komen. Ik herhaalde ze een paar keer. Met deze woorden wilde ik iets doen. Hoe zie ik troost. Is troost voor iedereen hetzelfde. Wat is dat toch met ons mensen. Met onze zoektocht naar troost, vooral met kerst. Het samen zoeken –verlangen- naar. Saamhorigheid. Het wordt een kijkje binnenin mij. Ik ga de uitdaging aan. Lees verder
De strafbare dader en het strafbare feit | Karin Smalbil
Het begon bij Nick al vroeg. Zo rond zijn twaalfde levensjaar. Hij wilde niet naar school. Hij hing wat rond in het centrum. Trof wat ‘vrienden’. Hij bakte er niets van. Werkschuw en master blower. En dat laatste is prijzig. Nick werd al snel een ‘dwarse puber’ genoemd. Liep op zijn veertiende weg van huis en eindigde in drie pleeggezinnen. Lees verder
Uit de schulden | Karin Smalbil
Je zult maar heel veel schulden hebben. En een kennis die je een klinkend aanbod doet. Drugs vervoeren naar Duitsland voor erg veel geld. Weg schulden. Aanlokkelijk. Joe heeft schulden. En een gezin. Met twee pubers. De keuze is snel gemaakt. Het is een kwestie van de juiste route. Meer niet. Lees verder
Een grafstuk voor je deur | Karin Smalbil
Liefde
Er zijn mannen en vrouwen die het maar niet kunnen verkroppen dat hun grote liefde besluit te stoppen met de relatie. Dat geeft een nare smaak aan de toch vaak al zo moeilijke beslissing. Vervelend. Vaak stellen mensen een dergelijke beslissing uit omdat ze het toch nog willen proberen of uit angst voor erger. Lees verder
Tbs met dwangverpleging tegen de ‘kooiman’
Oldschool potloodventer | Karin Smalbil
Het is drie juni 2013. Een met huwelijksproblemen kampende rijschoolhouder stopt met zijn auto bij een basisschool. Het is de 43-jarige Karel. De problemen in zijn huwelijk zorgen ervoor dat hij zich niets waard voelt. Hij kan zijn huwelijk niet redden, stelt niets meer voor en dan krijgt hij de drang. Weer. Karel heeft, zo blijkt ter zitting, vanaf 2004 een 12-tal aan feiten van deze aard te hebben gepleegd en is hij telkens met een voorwaardelijk strafje de laan uit gestuurd. Lees verder