In het voorjaar van dit jaar heeft de Eerste Kamer ingestemd met het VN-verdrag “inzake de rechten van personen met een handicap”. Eindelijk, na tien jaar voorbereiding is dit verdrag ook voor Nederland in werking getreden.

Doel van het verdrag is dat mensen met een handicap volledig gelijkwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving. Het is de verantwoordelijkheid voor overheden om eventuele belemmeringen weg te nemen. Niet alleen landelijke overheden maar ook ligt een deel van die verantwoordelijkheid op het bordje van de gemeenten.

Deze week is de jaarlijkse week van de toegankelijkheid. Gehandicaptenorganisaties vragen aandacht voor de belemmeringen die mensen met een handicap ondervinden in het dagelijkse leven. Heel concreet: hoe toegankelijk zijn overheidsgebouwen, winkelcentra, horecagelegenheden, onderwijsinstellingen en zo verder.

Nu het VN-verdrag is ondertekend is voor de SP-fractie in de Groningen  deze “week van de toegankelijkheid” een toepasselijke aanleiding om het College aan de tand te voelen: hoe staat het met de uitvoering van het VN-verdrag in Groningen?

SP-raadslid Koks:

“Toegankelijkheid is een heel belangrijk onderdeel van het VN-verdrag. Maar het verdrag bestrijkt veel meer onderdelen van het leven waarop gehandicapten gehinderd worden. Neem nou het verdwijnen van de bushaltes op de Grote markt en bij de Vismarkt. Gevolg is dat mensen gedwongen worden langer te lopen. Het college komt wel met een soort alternatief vervoer maar voldoet dat wel aan de bepalingen van het VN-verdrag? Of nog een andere als je ’t over vervoer hebt: “t College wil het Openbaar vervoer en o.a. het WMO vervoer in elkaar schuiven. Wat zijn de gevolgen voor mensen met een handicap? Of contacten met de gemeente en instellingen gaat steeds meer digitaal. Is dat voor mensen met een visuele handicap allemaal te volgen? Op het gebied van werk, huisvesting, belangenbehartiging, deelname aan sport en cultuur liggen allemaal gemeentelijke verantwoordelijkheden.

Wij willen weten wat het stadsbestuur gaat doen met de bepalingen in het VN-verdrag. Om te voorkomen dat zo’n pak papier een fraaie tekst blijft in een stoffige bureaula. Om voor te zorgen dat mensen met een handicap daadwerkelijk de vruchten van het verdrag  van kunnen plukken.